Branża wystawców w Republice Federalnej Niemiec opiera się w swojej działalności na trzech mocnych filarach:: gry fantowe (loteryjne, zręcznościowe, automaty), urządzenia lunaparkowe oraz objazdowa gastronomia. Tej ostatniej chcę poświęcić dzisiaj trochę uwagi.
Obroty na festynach ludowych w Niemczech sięgają około 4 mld euro w skali rocznej, z czego lwia część przypada gastronomii. Dlatego nic dziwnego, że prawie każdy wystawca prowadzi również działalność w tym zakresie. O ilości przewoźnej gastronomii nie ma danych statystycznych, ale szacuje się ją na około 12 do 15 000 tys.
Ogólnie można podzielić gastronomię wśród wystawców na następujące rodzaje: restauracje i imbisy, cukiernie, ciastkarnie, lodziarnie, piekarnie, wyszynk.
Oprócz wyłącznie wyspecjalizowanych na jeden produkt stoisk, można często spotkać połączone rodzaje proponowanych smakołyków np. cukiernie z lodami lub ciastkarnie z wyszynkiem.
Stałym przebojem kulinarnym na festynach w Niemczech są wszechobecne gorące kiełbaski, przyrządzane na różnorakie sposoby, na grillu, wędzone lub gotowane, oraz prażone migdały, wata cukrowa, lukrowane i oblewane w czekoladzie owoce.
Publiczność w Niemczech odwiedzająca jarmarki, jest otwarta również na specjały spoza granic, czego przykładem może być potrawa z Węgier „Langos”, która ostatnio podbija rynek niemiecki na festynach.
Kwestie prawne
Otrzymałem kilka zapytań dotyczących warunków rozpoczęcia działalności gospodarczej jako wystawca z dodatkiem gastronomii w RFN. Otóż jest prawie bez biurokratycznie i stosunkowo szybko do uzyskania w zależności od formy prawnej przyszłego przedsiębiorstwa. Najbardziej rozpowszechnioną formą jest przedsiębiorstwo jednoosobowe.
Wystarczy w miejscu zamieszkania przedłożyć pozytywną opinię o swojej osobie z Urzędu Policji, wniosek o rozpoczęcie działalności i po zatwierdzeniu przez urząd w tym samym dniu można ja rozpocząć. Zezwo- lenie na tzw. „Reisegewerbe” co oznacza „działalność gospodarczą przewoźną”, zawiera zgłoszony przez osobę szczegółowy zakres działalności.
Może to być handel przenośny z podanym asortymentem, gry fantowe, prowadzenie urządzeń, przewoźny imbis i wyszynk. Sprzedaż napojów bez-i alkoholowych jak również artykułów żywnościowych niezapakowanych, jest objęta obowiązkiem ubiegania się o zezwolenie na sprzedaż w nowym miejscu, w miejscowym urzędzie.
Takie zezwolenie jest ważne na okres trwania festynu. Zgłoszenia składa się osobiście lub zbiorowo przez organizatora. Od 2009 roku zniesiono w Brandenburgi obowiązek składania wniosków dla osób tam zamieszkałych i prowadzących w tym Landzie działalność. Konieczny jest tylko odpowiedni wpis do „Reisegewerbekarte”. Opłaty za zezwolenia są ustalane przez urząd miasta i wynoszą od 20,00 € za festyn do 150 € za dzień lub jeszcze więcej z wyszynkiem.
Należy oczywiście przestrzegać przepisów prawnych regulujących sprzedaż alkoholu. Koncesja na sprzedaż alkoholu tak jak w Polsce w Niemczech nie istnieje. Opłaty za zajmowany plac w organizowanym przez miasto festynie, są regulowane przez uchwalone w radzie miejskiej lub gminnej cennikiem.
Są one różne i zależne od rangi festynu. Najdroższe są place dla gastronomii Mandelhaus czyli Migdałowy Dom i przewyższają 5-8 – krotnie ceny za gry i urządzenia (1 m2).
Są jednak realne i stabilne, w przeciwieństwie do prywatnych organizatorów dla których dobry festyn to okazja do „drukowania pieniędzy”. Dlatego wszystkie stowarzyszenia regionalne i DSB walczą przeciwko prywatyzacji jarmarków i festynów ludowych w RFN. Gastronomicy w branży wystawców są tak jak karuzelnicy zrzeszeni w tych samych związkach. Natomiast w związku (DSB) istnieje główny referat zajmujący się ich problematyką.
Wymagania BHP
Wielki nacisk kładzie sie na higienę i kontrole pod tym kątem przeprowadzane są na początku każdego festynu. Dotyczą one higieny wnętrz, stosowania środków dezynfekcyjnych i higienicznych, ochrony przed zanieczyszczeniem (kurz), personelu (książeczki zdrowia, szkolenie), pobór i odpływ wody. Dozwolona jest tylko woda bieżąca doprowadzana atestowanym i węzłami z wentylem wstecznym i zbadana bakteriologicznie (na koszt biorcy).
Woda w zbiornikach (z wymuszonym obiegiem) może być używana do 2 godzin. Odpływ tylko do kanalizacji ścieków (nie pomylić do wody deszczowej). Istnieje obowiązek segregacji odpadów (papier, szkło, plastyk) i oddania zużytego oleju z fryterni specjalnym firmom na własny koszt.
W imbisach bez stołów dla siedzących lub stojących i bez napojów obowiązuje 7 procentowy VAT. Przy równoczesnej sprzedaży napojów za wszystko 19%. Nie obowiązują kasy fiskalne.
Artykuł autorstwa Jana Kazimierskiego ukazał się w Interplay nr. 1/2010 r.
